Roma İmparatoru Sezar’ı Büyük İskender Heykeli Önünde Ağlatan Neden: Roma Valisi Kimin Umurunda!

Julius Caesar, Büyük İskender’in heykeline baktığında ağlamaya başladı. Peki 32 yaşındaki Sezar neden ağlıyordu? Büyük İskender’i görünce onu sarsacak kadar ağlatan neydi?

Sezar, Herkül Tapınağı’nı ziyaret ederken Gades’te (günümüz İspanya’sı) bir İskender heykelinin önünde durmuştu. O sırada ‘quaestor’, yani daha düşük düzeyde bir finans yöneticisi olarak görev yapıyordu.

Ancak, mali durumunun aksine, Sezar o sırada para konusunda emin ellerde değildi. Cömertçe harcıyordu ve büyük bir borç birikmişti. Yazar Plutarch’ın bir kitabında yazdığına göre Sezar, güya hissettiği acıyı kontrol edemediği için ağlıyordu.

Bulanık ve yaşlı gözlerle İskender’e baktığında, İskender’in 32 yaşında öldüğünde dünyanın yarısını fethettiğini anladı. Artık onunla aynı yaştaydı ama bu dünyada önemli bir şey başaramamıştı, hiçbir zaman başaramamıştı. zafer.

O zaman hayatının değeri neydi? İspanya’nın ortalama bir Romalı valisini kim hatırlıyor? Sezar’ın adını kim hatırlıyor? Aslında bir süredir hayatının gerçeklerini sorgulamaktadır ve İskender heykelinin önünde dururken bu acı gerçek yüzüne tokat atmıştır. Bu farkındalık, Sezar’ın tüm hayatını değiştiren andı.

Sezar’ın artık iki seçeneği vardı. Ya hayatını boşa harcamaya devam edecek ya da hayatı ciddiye alıp elinden gelen her şeyi yapmaya çalışacaktı. Tarihten bildiğiniz gibi Sezar ikinci yolu seçti.

32 yaşında İskender hikayesini bitirdiğinde Julius Caesar hikayesine başlayacaktı. Sezar, İskender heykelini ziyaret ettikten sonra siyasi yükselişine başlamak için Roma’ya döndü. Büyük Britanya’nın Roma işgaline öncülük etti. O ve ordusu Galya’yı fethetti ve Roma egemenliğini Atlantik Okyanusu’na kadar genişletti.

Ayrıca Roma’da bir iç savaşa girdi ve Roma İmparatoru unvanını kazandı. Sezar, birçok çabadan sonra Roma Cumhuriyeti’ni sona erdirdi ve yeni bir çağ başlattı; Roma imparatorluğu.

Alt tabaka tarafından tercih edilen popüler bir adam olarak görülse de Roma’da her türlü değişikliği yapmıştır. Forum, pazar olan ‘Iulium’u kurdu. Kartaca gibi şehirleri yeniden inşa etti. Ulusal borcu önemli ölçüde azalttı. Hatırlarsanız parayı çok iyi yönetemezdi.

44 yılında kendisini ‘ömür boyu diktatör’ ilan etti. Bazı kaynaklarda kendisine saygıdan verildiğini söyleyenler de var.

Bu evrensel hatırlanma arzusu, kendisini eski bir cezalandırıcı Roma uygulamasında gösterir: Damnatio memoriae. Bu ceza özellikle zorbalar ve devlet düşmanları için yaratılmıştır. Roma hükümeti sadece suçluyu idam etmekle kalmayacak, aynı zamanda onu tarihten de silecekti.

Sahip olduğu her şey, yaptığı binalar, onu tasvir eden heykeller, yaptığı yasalar, fotoğrafları, hepsi kaldırıldı. On yılların izleri tek bir fermanda yok olur. Sanki hiç yaşanmamış gibi kişinin tüm mirası ve hayatı silinirdi.

Gerçeklikten silinme olasılığı bence kulağa müthiş geliyor. Ancak, eğitimsel yönleri de eksik değildir. Gelin Caesar’ın hayatına bir göz atalım, ne dersiniz? Bu hatırlanma isteğinin temelinde ne var? Bilinmek, bilinmek ve sevilmek arzusu olması adettendir.

Bu sorgulama aslında bugün çokça yaptığımız bir şey. Hayatımızın bir noktasında hepimiz kendimize şu soruyu sorarız: Bir fark yarattım mı? Yaşam süresinde bir fark yaratmak için ne yapabilirim? Bu tıbbi sorgulama, insanları ‘orta yaş krizine’, yani hatırlanacak köklü değişikliklere götürebilir.

Peki siz bu bahis hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarını bekliyoruz.